Jij en ik zijn verschillend en dit vertaalt zich in een andere manier van denken, doen en laten binnen de samenwerking. Juist de diversiteit en verschillen van mening zijn een grote kracht van samenwerken. Niet voor niets is volgens Lencioni na vertrouwen ‘Ruimte voor conflict’ de belangrijkste voorwaarde voor effectieve samenwerking binnen teams.
Met feedback als vorm van communicatie (‘communicare’ is gemeenschappelijk maken) worden verschillen bespreekbaar en bekrachtigen ze de samenwerking. Feedback draagt op deze manier bij om elkaar beter te begrijpen, gewenst gedrag te stimuleren en ongewenst gedrag aan te passen.
En toch, we zijn allemaal fan van feedback totdat we het moeten geven of krijgen. Feedback geven én krijgen is spannend, en daarom besluiten we veel te vaak het toch maar niet te doen…
Vaak wachten we te lang waardoor constructieve feedback vervalt in kritiek. De lading die hierdoor inmiddels is ontstaan overschaduwd de inhoudelijke boodschap voor de ontvanger waardoor de samenwerkingsrelatie eerder wordt geschaad dan verbeterd.
Of we zijn juist zo blij met de samenwerking dat we liever niets willen ‘verpesten’ door de feedback. En juist dit is enorm tricky, want juist door deze keuze creëer je (onbewust) afstand in de relatie. Je houdt immers iets van jezelf weg uit de relatie (je mening) en als je daar eenmaal mee begint…’Our lives begin to end the day we become silent about the things that matter’ zei Martin Luther King ooit.
Door juist wél feedback te geven houd je de relatie zuiver en de samenwerking optimaal. Niet de mantel der liefde maar juist eerlijkheid en openheid maken een goede relatie. Bovendien hoef je zo niets van jezelf weg te stoppen én weet je waar je aan toe bent met de ander omdat deze ook niets wegstopt.
Wil je feedback geven? Dan is het goed om een aantal dingen in gedachten te houden. Niet wat je zegt maar hoe je het brengt is namelijk wat het resultaat bepaalt. ‘C’est le ton qui fait la musique.’