Een proactieve houding betekent verantwoordelijkheid nemen
Minder ‘last’ ervaren vraagt van je dat je verantwoordelijkheid neemt. Dat je gebruik gaat maken van je vermogen om zelf je antwoord te kiezen op de gebeurtenissen in je leven, zoals het woord verantwoordelijkheid al aangeeft.
Of iets dat je overkomt je raakt, kwetst of als last voelt hangt namelijk af van je eigen reactie. En het mooie is dat je kunt leren deze reactie zelf te kiezen. 'Niemand kan je kwetsen zonder jouw instemming' is een bekende uitspraak van Eleanor Roosevelt. En Ghandi doelde met zijn uitspraak: 'Iemand kan je slechts je zelfrespect afnemen als jij het hem geeft' op hetzelfde principe: het gaat niet om de ervaring zelf, maar om de manier waarop wij op onze ervaringen reageren. Wat we laten gebeuren raakt ons meer dan wat er gebeurt.
Om verantwoordelijkheid te kunnen nemen, is onderzoek naar binnen nodig
Het kunnen kiezen van je eigen reactie vraagt echter wel wat zelfonderzoek. Onderzoek naar wat maakt dat je nu reageert zoals je doet, en wat er voor nodig is om te gaan reageren op de manier die je zou willen. Dit betekent onderzoek naar jezelf; onderzoek naar binnen op alle wezenlijke niveaus die daarvoor nodig zijn. En juist dit naar binnen kijken zijn wij in het Westen weinig gewend. Van jongs af aan hebben we geleerd dat alles wat belangrijk is van buiten komt. Als je dorst had, gaf je moeder je borstvoeding: had je een vraag, dan gaven je ouders antwoord; ben je ziek, dan neem je een pilletje of laat je de dokter het probleem oplossen.
Wij zijn juist gewend onze aandacht naar buiten te richten
Door onze focus op buiten, zijn we nauwelijks gewend aandacht te besteden aan wat er binnen in ons zit. Deze focus op buiten wordt benadrukt door de drie algemeen geaccepteerde deterministische theorieën die (al dan niet in combinatie met elkaar) de aard van de mens zouden verklaren:
Een belangrijke basis voor deze theorieën ligt in de bekende experimenten die Pavlov deed met honden. Hij toonde aan dat een bepaalde stimulus (signaal) automatisch leidt tot een reactie (kwijlen). Het wordt echter steeds duidelijker dat mensen niet één-op-één te vergelijken zijn met honden en dat dit reactieve model niet van toepassing is op mensen. Er is op dit punt een wezenlijk aspect dat mensen onderscheidt van dieren: Tussen stimulus en respons ligt onze grootste kracht; onze keuzevrijheid. Dit is de vrijheid om onze respons op een bepaalde stimulus te kiezen.
‘Tussen stimulus en respons ligt onze grootste menselijke kracht; onze keuzevrijheid!’
Vier uniek menselijke kwaliteiten verschaffen ons als mensen, in tegenstelling tot dieren, deze kracht:
Onze keuzevrijheid stelt ons in staat om ons proactief op te stellen en is daarmee de grootste menselijke kracht. Proactiviteit is immers de belangrijkste eigenschap voor persoonlijke effectiviteit, zoals Stephen Covey ons in zijn boek ‘De zeven eigenschappen van effectief leiderschap’ uit de doeken doet. Proactiviteit stelt ons in staat zelf het antwoord op de gebeurtenissen in ons leven te kiezen en daarmee verantwoordelijkheid nemen voor ons leven. We zijn dan geen passagier meer maar bestuurder in ons eigen leven.
Wil jij je proactiviteit (verder) ontwikkelen? Probeer je de komende tijd dan eens meer bewust te worden van je eigen reactiepatronen. Deze bewustwording is een hele belangrijke stap op de weg naar proactiviteit en verantwoordelijkheid.
Probeer de schuld voor je reactie niet buiten jezelf te leggen. Het gaat er niet om wat anderen zouden moeten doen, of wat er zou moeten gebeuren. Het gaat om jouw eigen respons, om wat jij doet. Dat is ook het enige wat jij kunt veranderen.
Zodra je gaat denken dat het probleem niet bij jezelf ligt, stop je. De gedachte dat het probleem niet bij jezelf ligt, is namelijk de kern van het probleem.